بررسی رابطه تفکیک خویشتن و باورهای ارتباطی با راهبرد حل تعارض اجتناب دانشجویان متأهل

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه تفکیک خویشتن و باورهای ارتباطی با راهبردهای حل تعارض اجتناب میباشد.این پژوهش توصیفی و از جهت تحلیل دادهها از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری شامل کلیهدانشجویان متأهل ترم اول مقطع کارشناسی ورودی سال 29 29 مجتمع علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی - مشهد می باشد. از بین جامعه 741 نفری فوق 701 نفر براساس جدول مورگان، به عنوان نمونه به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامههای تفکیک خویشتن اسکورن 9 DSI- ، باورهای آیدلسون و اپستاین RBI ، وسبکهای حل تعارض رحیم ROCI-II سنجش واقع شد. نتایج حاصل ازهمبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به شیوه گام به گام حاکی از آن است که:بین متغیرهای وضعیت خود و امتزاج، همبستگی منفی و معنادار و بین متغیرهای واکنش عاطفی و برش عاطفی، باور به تخریبکنندگی مخالفت، توقع ذهن خوانی، تغییرناپذیری همسر، تفاوتهای جنسیتی با سبک حل تعارض )اجتناب(همبستگی مثبت معنادار وجود دارد.تمام مؤلفههای تفکیک خویشتن و تمام مؤلفههای باورهای ارتباطی به جز کمالگرایی جنسی، 71 درصد از متغیر سبک حل تعارض )اجتناب( را پیشبینی کرد.بنابر این درمانگران می توانند با شناخت سطح تفکیک خویشتن و باورهای ارتباطی زوجین اجتنابی در حل تعارضات به آنان کمک کنند

Keywords:

تفکیک خویشتن , باورهای ارتباطی , سبکهای حل تعارض