مجید یوسف نیا پاشا - مربی، دانشگاه آزاد، آموزشکده سما، واحد ساری
ماریا برزگر - مدرس، دانشگاه پیام نور بابل

تولید غذا از جمله مهمترین دغدغه های استراتژیک هر جامعه و کشوری می باشد که برنامه ریزیهای کلان کشوری را تحت تأثیر می گذارد. اکوسیستم کشاورزی در مازندران بر پایه تولید غذا، نقش اصلی در مکان یابی، شککل گیری بافت کالبدی، جامعه و مسکن روستاها دارد. بی توجهی الگوهای رایج به این اکوسیستم، موجب از بین رفتن بافت روستایی و هویت معماری، تضعیف روابط اجتماعی، تضعیف تولید غذا و رابطه آن با بافت و مسکن شده و الگوهای نامناسب تقسیم زمین، شکل مسکن و طرح های ماشین محور را رایج نموده است. این الگوهای رایج توسعه کالبدی روستاها، برگرفته از الگوی شهرهای بزرگ است که خود برمبنای الگوهای شهرسازی مدرن توسعه یافته اند. این مقاله با مطالعه کتابخانه ای به معرفی و تحلیل تئوری فوق پرداخته و نیز با پژوهش کتابخانه ای و میدانی بر روی روستاهای کنار برنج زار، خصوصیات کالبدی روستاها را معرفی و تحلیل کرده و با تطبیق آن با اصول تئوری فوق، قابلیت این تئوری به منظور الگوی مناسب با اکوسیستم کشاورزی و الگوی زندگی نوین برای توسعه کالبدی روستاها در مازندران را مورد بررسی قرار می دهد.

روستاهای مازندران، اکوسیستم کشاورزی، الگوی کالبدی روستایی، معماری روستایی مازندران، شهرسازی برای تولید وابسته به زمین