حمید دانش پژوه
مینا پیران هریس

در دهه های اخیر رشد بی رویه و شتابان شهرها در ایران مشکلات شهری زیادی را دامن زده است، به گونه ای که این مشکلات و نارسایی ها تمامی جنبه های شهرنشینی را تحت تأثیر خود قرارداده و گاهی زندگی شهری را مختل کرده است. یکی از این مشکلات عمده شهریهای قدیمی تر وجود بافت فرسوده در آنهاست. تجارب مداخله در نواحی فرسوده شهی در ایران بیشتر کالبدی بوده و به خواست ها و نیازهای غیرکالبدی ساکنین این نواحی توجه کمتری شده است و به همین علت در دستیابی به اهداف خود نتوانسته اند موفقیت کامل به دست آورند. بنابراین پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به پرسش هایی از ارزیابی شاخص های توسعه پایدار در بافت های فرسوده ، درصدد معرفی روش مطلوب می باشد. روش پزوهش توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات برساس روش تحلیل اسنادی و برداشت میدانی گردآوری شده است که با کاربرد این روش در محدوده موردنظر، می توان به اصلاح معابر، زیرساخت های شهری و تأمین خدمات عمومی پرداخت و باعث افزایش کیفیت محیط زندگی ساکنان شود.

زندگی شهری، بافت فرسوده، توسعه پایدار، نوسازی شهری، محله یوسف آباد