مرتضی خرسندنیکو - کارشناسی ارشد تکنولوژی معماری، دانشگاه تهران

فرم یکی از معیارهای مهم در طراحی معماری است. در معماری بایونیک انتقال محض فرم های طبیعی به معماری ارزش چندانی ندارد. ارتباط بین فرم، عملکرد، ساختار و مصالح ونیز همچنین مسأله تعامل با محیط به عنوان مسائلی مهم تلقی می- شود. با این وجود اغلب کارهایی که در معماری انجام شده صرفاً دارای برداشت فرمی از طبیعت هستند در عین حال ما معتقدیم ترجمهی صرفاً شکلی نمیتواند تجربهای موفق قلمدادشود، بلکه در صورت تلفیق فرم با عملکرد و ساختار میتوان انتظار یکمعماری مناسب را داشت. مقاله ابتدا سعی شده 6 تقسم بندی ارائه شده در مورد معماری بایونیک را به طور خلاصه شرح داده و سپس به طور جامعتری به مسئله فرمهای طبیعی در معماری بپردازیم. در این مقاله استفاده فرمی از الگوهای طبیعی به چهار زیر مجموعه طبقه بندی شده است:فرم های حیوانی فرم های انسانی فرم های گیاهی فرم های طبیعت بی جان مقاله حاضر که به روش مطالعات کتابخانهای و بررسی نمونههای موجود در دنیا انجام شده است سعی در توضیح هر یک از این تقسیم بندیها خواهد داشت.

فرمهای طبیعی، فرمهای انسانی، فرمهای حیوانی، فرمهای گیاهی، فرمهای طبیعت بی جان