زهرا عباسی تقی دیزج - abbasizahra.arch@yahoo.com
علی جوان فروزنده - استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

درمقاله حاضربه بررسی طراحی کالبدی و ایجادتعاملات اجتماعی درمجتمع های مسکونی پرداخته میشود باتوجه به این موضوع که درجوامع مدرن امروزی معماری مسکونی به عنوان مهمترین عرصه و فضای معماری که بیش ازهفتاددرسد طول عمرانسان درآن سپری میشود باید همراه باارامش امنیت رشد و... باشد به دلیل رشد شهرنشینی دردهههای اخیر درایران الگوی تولید مسکن تغییر یافته و لزوم ایجادانبوه مسکن سبب کاهش کیفیت و مطلوبیت طراحی ها گشته است طراحی مجتمع های مسکونی امروزی به دلیل عدم توجه به نیازهای انسانی و درنظر نگرفتن پیامدهای روانشناختی آن زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلاتی مواجه ساخته است ازجمله نیازهای فراموش شده انسانها دراین طراحی ها تعاملات اجتماعی است مجتمع های مسکونی به عنوان بستری ازتعاملات اجتماعی ساکنان و مکان بروز و براورده شدن نیازهای روحی و اجتماعی آ«اه درپیگیری مفاهیم کیفی توسعه ازاهمیت بسزایی برخوردار است امروزه مجتمع های مسکونی تنها به عنوان محلی برای سکونت بدون هیچ گونه بارفرهنگی و اجتماعی به حیات خود ادامه میدهند و این امر باعث تشدید بحران هویت و عدم سرزندگی درآنها میشود حال آنکه درمعماری کهن ایران فضاهای سکونتی و همسایگی همراه با منزلت اجتماعی و فرهنگی بودند و محیط حاصل ازآن محیطی درشان حضورآدمی بودند هدف این مقاله رسیدن به راهکارهای معماری برای ایجادتعاملات اجتماعی ساکنین مجتمع های مسکونی است روش مورداستفاده دراین پژوهش روش کیفی همبستگی می باشد ابتدا بااستفاده ازمنابع موجود به تبیین مفهوم سکونت پایداری اجتماعی تعاملات اجتماعی پرداخته ضمن تدوین چارچوب نظری تحقیق و بررسی دیدگاه های مختلف پیرامون این موضوع اصلی ترین عامل درطراحی کالبدی که تثایر مستقیمی برتعاملات اجتماعی درمجتمع های مسکونی دارد باعنوان امنیت ازطریق 150پرسشنام که توسط ساکنین مجتمع مسکونی هنرمندان اردبیل پرشده مورد تحلیل قرارگرفته است

سکونت ، تعاملات اجتماعی ، پایداری اجتماعی ، امنیت ، حس تعلق