هادی حیدری قره بلاغ - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
اشکان حافظ الکتب - استادیار دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
احمد ماکویی - دانشیار دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت ایران
صدیق رئیسی - دانشیار دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

یکی از اهداف سیستم های یکپارچه لجستیکی و شبکه های حمل و نقل، افزایش کارایی و حداکثر نمودن ارزش ائتلاف وهمکاری بین تصمیم گیرندگان با توجه به شاخص قابلیت اطمینان و قابلیت اطمینان زمان سفر می باشد. برای افزایش کاراییدر سیستم های غیر متمرکز در قالب شبکه های همکاری، پرداختن به تئوری بازی ها در محیط رقابتی اجتناب ناپذیر است. بنابراین می توان گفت، هدف اصلی تحقیق، حداکثر سازی عایدی بازیگران شبکه با توجه به مشارکت در بازی همکارانه، با ملاحظات شاخص قابلیت اطمینان و قابلیت اطمینان زمان سفر می باشد. در دنیای واقعی به علت وجود حالت عدم اطمینان بهدلایل مسائل سیاسی، بلایای طبیعی، زلزله، جنگ و ...، میزان جریان ارسالی در شبکه، با ملاحظات قابلیت اطمینان و قابلیت اطمینان زمان سفر، دستخوش تغییرات می گردد. بنابراین برای فائق آمدن بر مسائل غیر قابل پیش بینی در سیستم های غیر متمرکز، برای تامین کنندگان و بازیگران شبکه، اهمیت دارد با چه ترکیبی و چگونه فعالیت نمایند تا بتوانند عایدی بیشتری رانصیب خود نمایند. در همین راستا در این تحقیق دو مسئله ریاضی در حالت قطعی و غیر قطعی در نظر گرفته شده است.مقایسه این دو روش نشان دهنده ارزیابی قابلیت اطمینان و احصاء ارزش بازی های همکارانه برای صاحبان و بازیگران درسیستم شبکه می باشد. در ادامه، برای تشریح مدل و بررسی و تصدیق اعتبار مدل پیشنهادی و اثبات کاربردی بودن، مثال عددی در شبکه حمل و نفل ارائه و تحلیل می گردد. در پایان نیز نتیجه گیری ارائه می شود.

بازی همکارانه، تئوری بازی، شبکه، قابلیت اطمینان زمان سفر، ارزش بازی