امیررضا کریمی آذری - استادیار،گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلا ن، ایران
طاهر وحیدی - استادیار،گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلا ن، ایران
اکرم فرحناک - دانشجوی کارشناسی ارشد، کروه معماری، پردیس دانشگاهی دانشگاه گیلا ن، ایران

باتوجه به زندگی اپارتمان نشینی امروزه کودکان فرصت بسیاری ازبازیها را ندارند درگذشته با وجود کمبود بسیاری ازامکانات کودکان میتوانستند اسباب بازیهایشان را خودشان بسازند آنها کارکردن باگل و چوب و ... را ازنزدیک تجربه میکردند حتی صنایع دستی نسل به نسل منتقل میشد و به کودکان اموزش داده میشد همینطور بچه ها فضای وسیع تر و متنوع تری برای بازی دراختیار داشتند اما امروزه وضعیت کودکان ما چنین است آنها درفضای بسته اپارتمان زندگی می کنند فرصت پریدن و دویدن و جیغ کشیدن ازآنها گرفته میشود آنها دیگر هرگز گل بازی و بازی با چوب را بطور مستقیم تجربه نمی کنند بهرحال کانون کمک مک محیط و جایی ویژه میشود که هریک ازاعضا جامعه باید ازآن بگذرد تا اماده خدمات شود و الا نه میتواند خدمات برساند و نه ازامتیازهای جامعه بهره مند شود فضای کانون اگرچنانچه محیطی گرم و دلچسب مطابق با درک و قدرت فهم کودکان ایجادنماید که بتواند جاذب برای حضور آنان بوده و همان احساس امنیتی را بوجود آورد که خانه به انان میدهد و حتی درمواردی ازآن هم فراتر رفته و مانوس ترین محیط انسان اجتماعی را پیامون آنها ایجادکند میتواند مناسب ترین موقعیت جهت شکوفایی استعدادهای درونی و پرورشی فکر و ادراک آنان باشد همچنین باید شرایط مناسبی اجیادکرد تا آنها بتوانند محیط و طبیعت اطراف خود را شناسند و برای حفظ محیط زیست خود تلاش کنند

ارزیابی کمبودها ، تحلیل کمی ، کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان ، رشت