سید ناصر موسوی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد

توجه به محیط زیست و طبیعت از نیمه دوم قرن بیستم با رشد جهشی روبرو شد و مکاتب و گروه های مختلف نگرش وروش خود را در رابطه با طبیعت و نحوه تعامل با آن مطرح کردند. شیوه نگرش کلی به جهان هستی و روابط اجزای آن با یکدیگر در تعریف نوع نگاه به طبیعت و محیط زیست تاثیر بنیادین دارد. آموزه های اسلامی میتواند الگوی تعامل مطلوب انسان با طبیعت باشد. از نظرگاه اسلام رابطه انسان با طبیعت بر رابطه انسان با انسان تاثیر دارد و نیز رابطه انسان با انسان بر رابطه انسان با طبیعت موثر است. روابط انسان و طبیعت را تحت عنوان کلی اصلاح و افساد و رابطه انسان با انسان را تحت عنوان کلی عدل و ظلم تعریف میکند. این نوشتار درصدد پاسخ به این سوال است که دیدگاه اسلام نسبت به انسان و جایگاه او در نظام هستی چیست؟ و رابطه انسان با محیط زیست چگونه تعریف میشود؟ پاسخ این سوالات با روش توصیفی تحلیلی وبا مراجعه به منابع اسلامی بویژه قرآن و سنت رسول خدا (ص)و اهل بیتش (ع) قابل بررسی است.

طبیعت، انسان، قرآن وسنت، عدالت و اصلاح، مسئولیت پذیری