مجید شمس - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی؛ واحد ملایر
فاطمه عاشوری - دانشجوی مقطع دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری؛ دانشگاه آزاد اسلامی؛ واحد ملایر

توسعه پایدار گردشگری بعنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می شود . به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی را برآورده ساخت و همگنی فرهنگی و سیستم های حفاظت زندگی را همراه با افزایش عدالت و مساوات در توسعه، بهبود کیفیت زندگی جوامعو بوجود آوردن کیفیت برتر محیط زیست ایجاد کرد . بنابراین بهبود مدیریت زیست محیطی تسهیلات گردشگری برای کاهش آسیبهای آنگام اول جهت نیل به اهداف توسعه پایدار گردشگری می باشد . شهرها از جمله اصلیترین مقصدهای گردشگری، به ویژه گردشگری فرهنگی و تاریخی به شمار میآیند. امروزه موفقیت شهرها در رقابتهای مکانی و بینشهری وابستگی بسیار مهمی به توانایی ارائه تصویری جذاب از خود دارد. از اینرو، ویژگیهای مکانی و فضاهای شهری به عنوان کلیدیترین عواملی که این نقش را بر عهده دارند از جایگاه ویژهای درساختار رقابتهای شهری برخوردار میباشند. از سوی دیگر، چالشهای زیستمحیطی شهرها با گذشت زمان و در صورت سوء مدیریت شهری پیامدهای بسیار زیانباری را در پی خواهد داشت که تاثیر منفی قابل تاملی را هم بر نگرش و آسایش شهروندان و هم بر توسعهگردشگری و اقتصادی خواهد داشت. امروزه به دنبال افزایش جمعیت در جهان، مسائلی از قبیل کاهش بیش از اندازه منابع طبیعی، افزایشآلودگی ها و نارسایی توزیع متعادل منابع بروز کرده است . به علاوه تهدیدات زیست محیطی نیز به این مشکلات دامن می زند. از این روی همواره سعی شده تا عواملی که باعث ایجاد آلودگیهای محیط زیست میشوند مورد شناسایی قرار گیرند؛ زیرا در صورت شناسایی عوامل موثر بر آلودگی محیط زیست میتوان در جهت حفظ محیط زیست و توسعه پایدار گام برداشت لذا در این مقاله گسترش شهرنشینی وتاثیرات زیست محیطی آن به عنوان مانعی در مسیر توسعه صنعت گردشگری مطالعه شده است. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که پدیده شهرنشینی و عدم توجه به پیامدهای زیست محیطی ناشی از آن مانع قابل توجهی در برابر توسعه گردشگری بوده و جبران چنینچالشهای نیاز به زمان طولانی و هزینه هنگفت دارد.

مخاطرات زیست محیطی، شهرنشینی ، موانع توسعه گردشگری