روشها و شاخصهای بررسی پتانسیل خودسوزی زغالسنگ به منظور کاهش اثرات زیست محیطی آن

خودسوزی از جمله حوادث عمده در تمام معادن زغالسنگ اعم از روباز و زیرزمینی است، که یکی از مسائل جدی در کشورهای تولیدکننده زغالسنگ محسوب میشود. نتایج حاصل از خودسوزی زغالسنگ بسیار جدی و دارای اثرات منفی از قبیل: اثرات ناخواسته اقتصادی، اجتماعی و پیامدهای نامطلوب زیستمحیطی است. بنابراین به منظور جلوگیری و کاهش این اثرات ناخواسته و نامطلوب باید ازروشها و شاخصهای بررسی این پدیده استفاده شود. از جمله روشها و شاخصهای بررسی و تعیین خودسوزی زغالسنگ و مراحل توسعه آن میتوان به نسبت گراهام، نسبت COCO2⁄ ، شاخص CO ، نسبت یانگ، نسبت جانز تریکت، نسبت موریس، نسبت لیتون، نسبت - ویلت، نسبت H2CO⁄ ، اتیلن، هیدروژن و مثلث کوارد 1 اشاره کرد. در این تحقیق، ابتدا پدیده خودسوزی تعریف شده است و در ادامهتأثیرات زیستمحیطی ناشی از آن و مناطق مستعد بروز پدیده خودسوزی در معادن زغالسنگ شناسایی شده است و در نهایت به منظور کاهش تأثیرات زیستمحیطی، روشها و شاخصهای بررسی این پدیده به طور مفصل بحث شده است. بنابراین ارزیابی و تخمین خطر خودسوزی در معادن زغالسنگ یک نیاز اصلی و اولیه برای توسعه و پیشرفت طرح مدیریت خودسوزی به منظور کاهش اثرات زیانآور و پیامدهای نامطلوب زیستمحیطی به حساب میآید.

Keywords:

خودسوزی , اثرات زیستمحیطی , معادن زغالسنگ , , مناطق مستعد بروز پدیده خودسوزی , روشها و شاخصهای بررسی خودسوزی زغالسنگ