بررسی اثربخشی آموزش شادمانی به شیوه فوردایس بر افزایش امید به زندگی زناشویی مردان در حال متارکه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر برازجان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شادمانی به شیوه ی فوردایس بر افزایش امید به زندگی زناشویی مردان درحال متارکه نا امید به زندگی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر برازجان بود. روش پژوهش نیمه تجربی و از نوعپیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است که از میان زوج های ناامید در حال متارکه، تعداد 30 زوج (مرد) به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و از این تعداد 15 مرد به عنوان گروه گواه و 15 مرد به عنوان گروه آزمایش به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت حصول داده ها از پرسشنامه « امیدواری میلر» استفاده شد. اجرای مراحل کار به صورتی بود که برای سنجش تحلیل مقیاس امید به زندگی 7 جلسه 90 دقیقه ای برگزار و در پایان برای دو گروه پیش آزمون اجرا گردید. پایایی،اعتبار و ساختار تحلیل مقیاس محاسبه شد و امتیازات برای الگوی مورد مطالعه بدست آمد. تحلیل داده ها از طریق آزمونآماری تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته های نتایج تحلیل کووریانس با توجه به کنترل سن و تحصیلات آزمودنی ها بیانگرمعنی داری اثر بخشی آموزش شادمانی به شیوه فوردایس بر افزایش امید به زندگی مردان در حال متارکه گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بود (F=400.493 و P=0.0000) بنابراین نتایج پژوهش نشان می دهد که با آموزش، امید به زندگی بیشتر می گردد. از سوی دیگر یافته های این پژوهش گویای اهمیت آموزش شادمانی به شیوه ی فوردایس در افزایش امید به زندگی زناشویی مردان در حال متارکه بود.

Keywords:

شادمانی به شیوه ی فوردایس , امید به زندگی , در حال متارکه