سعید عارف نژاد - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه تبریز- پژوهشگر پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش
موسی پیری - دانشیار برنامه ریزی درسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان- تبریز- ایران

این تحقیق به منظور مقایسه تأثیر روش تدریس تفکر انتقادی با روش تدریس سخنرانی بر روی میزان خلاقیت دانش آموزان انجامشده است. تحقیق حاضر از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی و از حیث روش یک تحقیق شبه آزمایشی با پیش آزمون و پسآزمون می باشد. جامعه تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر سال سوم رشته علوم انسانی دوره متوسطه شهر تبریز به تعداد 3870نفر می باشد. نمونه آماری به تعداد 64 نفر بوده که به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و در دو گروه 32 نفری به عنوانگروه آزمایش (روش تدریس مبتنی برتفکر انتقادی) و گروه گواه (روش تدریس سخنرانی) به صورت تصادفی انتصاب شدند. برایتجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس جهت مقایسه میانگین های دو گروه با کنترل اثرات پیش آزمون استفادهشد. نتایج تحقیق نشان داد که در تمامی مولفه های خلاقیت (سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری) در بین دو گروه، تفاوت معنیداری به نفع گروه آزمایش وجود دارد.

روش تدریس، تفکرانتقادی، سخنرانی، خلاقیت