مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری،برافسردگی نوجوانی از طریق مهارتهای اجتماعی، با روش تحلیل کوواریانس و تحلیل میانجی

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی در درمان افسردگی نوجوانی و بررسی متغیر میانجیمهارت های اجتماعی در این نوع درمان و مقایسه ی دو روش تحلیل سنتی (تحلیل کوواریانس) و روش تحلیل مسیر (تحلیل میانجی) میباشدمی باشد.بر این اساس، در قالب یک مطالعه ی تجربی همراه با گروه کنترل و با ارزیابی پیش آزمون ،پس آزمون،تعداد 60 نوجواندختر دارای تشخیص افسردگی انتخاب شدند و به شیوه ی تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند.آزمودنی ها با استفاده ازپرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه ی افسردگی هامیلتون و مصاحبه ی بالینی ساختار یافته برای اختلالات محور یک غربال شدند وپرسشنامه های افسردگی بک ، رویدادهای مفرح، قبل و بعد از انجام مداخله از هر دوگروه گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS21 و نرم افزار R تجزیه تحلیل شد. تحلیل یافته ها به روش سنتی و تحلیل مسیر نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی باعث کاهش نمرات افسردگی در نوجوانان می شود و هم چنین میتواند به عنوان یک متغیر میانجی در درمان شناختی رفتاری معرفی شود.

Keywords:

افسردگی , نوجوانی , درمان شناختی رفتاری , مهارتهای اجتماعی