روانشناسی فناوری جدید در زبان و ادبیات فارسی دبیرستان

پژوهش حاضر با هدف بررسی روشها و عوامل روانشناسی فناوری جدید در زبان و ادبیات فارسی در مقطع دبیرستان استانمازندران تدوین گردیده است. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی بوده و به شکل میدانی صورت گرفتهاست. جامعه آماری اینپژوهش را کلیه معلمان زن و مرد ادبیات فارسی مقطع دبیرستان استان مازندران در سال تحصیلی (93-92) تشکیل دادند. حجم نمونه تعداد 114 نفر بر اساس جدول مورگان بصورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته (α=0/85) استفاده گردید. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون کلموگروف اسمیرنف، آزمون همبستگی اسپیرمن، در نرمافزار Spss استفاده شد. نتایج نشان داد بین عامل روشهای سنتی تدریس و آموزش زبان فارسی (r=0/584, p=0/001)، روشهای نوین تدریس و آْموزش زبان فارسی (r=0/424, p=0/001) در دبیران، فناوری های آموزشی و میزان یادگیری در دانش آموزان (r=0/578, p=0/001) و فناوری های آموزشی و نیاز معلمان به استفاده از فن آوری در دبیران (r=0/525, p=0/001) ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. اما بین عامل فناوریهای آموزشی و ایجاد انگیزه در دانش آموزان ارتباط مستقیم و معناداری وجود ندارد (r=0/158, p=0/094). با توجه به نتایج بدست آمده می توان با استفاده از روشها و وسایل مختلف آموزشی نوین جهت فراگیری هرچه بیشتر و بهتر ادبیات فارسی به عنوان یکی از زبان های رایج در دنیا و نشانه فرهنگ و تمدن کشور عزیزمان حداکثر استفاده را به عمل آورد.

Keywords:

روانشناسی فناوری آموزشی , زبان ادبیات فارسی , روش تدریس سنتی , روش تدریس نوین