مریم رضائی - مدرس حوزه و دانشگاه

نسان موجودی اجتماعی است و به ناچار نیازمند برقراری ارتباط با هم نوعان خود. زن و مرد نیز، به عنوان اعضای جامعه ی انسانی دربعضی موارد به طور ناخواسته و در بعضی موارد به صورت هدفمند و با اراده در محیط اجتماع ظاهر می شوند. امروزه با توجه به گستردگیو پیچیدگی ارتباطات و افزایش حضور زنان همگام با مردان در عرصه های مختلف اجتماعی و به دلیل وجود زمینه های تجاوز جنسی وتفاوت روحی و روانی میان زن و مردممکن است ارتباطشان در معرض انحراف و آسیب قرار گیرد. اگر ارتباط دو جنس مختلف درزمینه های متفاوت علمی، دینی، اجتماعی و سیاسی و غیره، به دور از مسائل جنسی و شهوانی باشد، عملی پسندیده است و اما اگرارتباط به همراه نگاه های معنادار، حرکات و اطوار مهیج و محرک، پوشش نادرست و جلف، صحبت های بی محتوا و بی فایده و ... باشد ازمنظر عرف متشرعه و عقل، منکر و ناپسند است. زن و مرد باید با نگاه به شخصیت انسانی هم که به طور قطع در روابطی سالم ، خود رانشان می دهد، در تعاملات اجتماعی حضور یابند. عایقی مفید و مؤثر به نام هویت انسانی وجود داردکه سبب ایجاد جریان سالم و آسیبناپذیر در روابط میان زن و مرد می شود. عدم حریم بین محیط های زنانه و مردانه، آنها را به طور کنترل نشده ای در معرض این نوعجاذبه ها قرار می دهد؛ این جاذبه ها ضمن سرد نمودن جاذبه های مثبتی که برای تکامل روح لازم است، امنیت خاطر و فراغت دل را برایامور متعالی سل می نماید؛ و نیز آسیب هایی همچون تضعیف بنیان خانواده، پرورش قوه خیال و زنای ذهنی، بلوغ زود رس و اختلالاتژنتیکی، احساس گناه و حقارت و... مرا در پی خواهد داشت.

آسیب، اختلاط، زن، مرد