نرجس اسدی - کارشناس ارشد روانشناسی صنعتی و سازمانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، ایران.
محسن گل پرور - دانشیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، ایران- نویسنده مسئول

این پژوهش با هدف بررسی نقش تعدیل کننده پنج عامل بزرگ شخصیت در رابطه رهبری مخرب با عملکرد شغلی اجراشد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان نیروگاه حرارتی شرکت سهامی ذوبآهن اصفهانتشکیل دادند که از بین آنها 314 نفر به شیوه ی نمونهگیری سهل الوصول (دردسترس) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شاملپرسشنامه رهبری مخرب (گلپرور و سلحشور، 1393)، پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت (دنوی و اوزوالد، 2012) وپرسشنامه عملکرد شغلی (ناگیوئن و همکاران، 2012) بودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیلرگرسیون سلسله مراتبی مورد تحلیل قرار گر فتند. نتایج نشان داد که بین رهبری مخرب با وظیفه شناسی، توافق پذیری و با عملکرد شغلی رابطه منفی و معنادار (p<0/01)، ولی بین رهبری مخرب با روانرنجورخویی رابطه مثبت و معنادار (p<0/01) وجود دارد. همچنین بین وظیفه شناسی و توافق پذیری با عملکرد شغلی رابطه مثبت و معنادار (p<0/01)، ولی بین روان رنجورخویی و عملکرد شغلی (p<0/01) رابطه منفی و معناداری به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که تجربهپذیری رابطه بین رهبری مخرب با عملکرد شغلی را تعدیل میکند. به این معنی که در تجربهپذیری بالا بین رهبری مخرب با عملکرد شغلی رابطه منفی و معنادار (p<0/05)، ولی در تجربه پذیری پایین بین رهبری مخرب با عملکرد شغلی رابطه معناداری وجود ندارد (p>0/05).

رهبری مخرب، پنج عامل بزرگ شخصیت، عملکرد شغلی، کارکنان صنایع