سیدحسن طباطبایی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه تبریز
اسماعیل احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه تبریز
یزدان موحدی - دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب شناختی، دانشگاه تبریز

هدف این پژوهش مقایسه نیمرخ شخصیتی مجرمین با افراد فاقد سوء پیشینه بود. نوع روش این پژوهش از نوع علی- مقایسهای می باشد که در سال 1391 بین دو گروه مجرم و افراد فاقد سوءپیشینه کیفری صورت گرفته است. جامعه آماری اینپژوهش را کلیه زندانیان شهر خوی تشکیل می دهند و نمونهای به روش نمونه گیری تصادفی ساده شامل 50 نفر از زندانیانزندان خوی انتخاب و با تعداد 50 نفر آزمودنی سالم از جمعیت عمومی شهر خوی که سابقه محکومیت نداشته و از نظرمتغیرهای جمعیت شناختی همچون سن، جنس، میزان تحصیلات سطح اجتماعی، اقتصادی، شغل و وضعیت تاهل با گروهمجرمین همتا سازی شده بودند انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئو (فرم کوتاه) وپرسشنامه شخصیتی آیزنک EPQ-R-S استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد مجرمین در مقایسه با افراد فاقد سوء پیشینه کیفری از روان رنجورخویی و برونگرایی بالا و در مقابل در مقیاس های انعطاف پذیری، دلپذیر بودن و با وجدان بودن در سطح پایین تری قرار داشتند. با توجه به نتایج تحقیق افراد مجرم در مقایسه با افراد فاقد سوء پیشینه دارای ناپایداریهیجانی بالاتر، برون گرایی بالا و انعطاف پذیری، دلپذیر بودن و با وجدان بودن پایین تر برخوردار بودند.

نیمرخ شخصیتی، رفتار جنایی، مجرم