چالشهای استقرار و اجرای برنامه بهبود کیفیت حاکمیت خدمات بالینی

مفهوم حاکمیت بالینی درطی گزارش سازمان بهداشت جهانی درسال 2000 که یکی ازوظایف دولت ها را قبول تولیت بالینی درزمینه سلامت اعلام کرد وارد ادبیات سلامت گردید حاکمیت بالینی را میتوان به مثابه تغییر فرهنگی تمام نظام درنظر گرفت که سازمان را برای ارایه خدمات سلامت مستمر پاسخگو بیمارمحور و با کیفیت تضمین شده توانمندمی سازد حاکمیت بالینی به عنوان هسته اصلی برنامه های دولت برای اطمینان ازکیفیت به کارمیرود و مکانیسمی است که سازمان درجهت اجرای برنامه جامع کیفیت ودرراستای ارتقای کیفیت کاهش خطرو ضعف عملکرد به کارمیگیرد حاکمیت بالینی همچنین فرصت درک واموختن روشهای ایجادوگسترش اجزای مورد نیاز برای ارایه مراقبت با کیفیت را به ارمغان می اورد رویکرد جامع حاکمیت بالینی منجر به ارتقای کیفیت پاسخگویی روشن سازمان به ذینفعان درخصوص کیفیت خدمات تدوین استانداردهای دقیق گسترش همکاریهای گروهی مدیریت زودهنگام خطر و ردیابی ناکارامدی درسازمان میگردد طب ملی انگلیس درسال 1998 طرح حاکمیت بالینی را چارچوبی که ازطریق آن خدمات ملی سلامت NHS یا National health service و سازمان های تحت امر آن درقبال ارتقای مداوم کیفیت خدماتشان و همچنین نسبت به صیانت ازبالاترین استانداردهای مراقبت پاسخ گوباشند تعریف کرد