هانیه قنبرطلب - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران سازه های هیدرولیکی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی
محمدرضا پیرستانی - استادیار گروه مهندسی عمران، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران

آبشکن ها از پرکاربردترین سازه های حفاظت سواحل هستند. مهمترین مشکل آبشکن، آبشستگی اطراف آن است که موجب شکست و واژگونی آبشکن می گردد. اگر بتوانیم از میزان آبشستگی اطراف آبشکن ها کم کنیم طراحی آبشکن ها از دقت بیشتری برخوردار خواهد بود. در این مطالعه به بررسی آزمایشگاهی آبشستگی در شرایط جریان آب زلال بر روی آبشکن L شکل نفوذپذیر، با زبانه به سمت پایین دست و به صورت مستغرق که در مسیر مستقیم قرار گرفته، پرداخته شد. برای این منظور از یک فلوم مستطیلی به عمق و عرض 50 سانتیمتر و طول 10 متر استفاده شده است. آزمایشها برای چهار درصد بازشدگی صفر و 25 و 40 و 66 درصد و نیز سه نسبت استغراق صفر، 30 و 50 درصد و در دبی ثابت انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش نفوذپذیری آبشستگی اطراف آبشکن به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد.

آبشکن، L شکل، استغراق، نفوذپذیر، آبشستگی