خداداد صفوی - کارشناسی ارشد مهندسی آب، موسسه تحقیقات آب
امیر رضا زراتی - استاد گروه آب، بخش مهندسی عمران دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)
عبدالرضا کرمی نژاد - کارشناس مهندسی آب، موسسه تحقیقات آب

طول سرریزها یکی از پارامترهای موثر در آبگذری آنها بوده و هر چه بیشتر باشد هد آب روی سرریز و به دنبال آن ارتفاع سد کاهش می یابد. از طرفی افزایش مستقیم طول سرریز موجب ازدیاد حجم حفاری ها و همچنین پهنای تندآب شده و هزینه های طرح را افزایش می دهد. افزایش طول سرریز در یک فضای محدود راهکاری برای کاهش هزینه ها می باشد که سرریزهای کنگرهای نمونه ای از این نوع می باشد. در مقاله حاضر به کمک یک مدل آزمایشگاهی، آبگذری یک سرریز (اوجی) تاج مستقیم و آبگذری یک سرریز تاج قوسی که هر دو در تندآبی با پهنایی ثابت قرار داشتند اندازه گیری شده است. از مقایسه نتایج مشخص شد که محدوده ضرایب آبگذری سرریز قوسی طراحی شده مشابه سرریز مستقیم بوده و کاهش قابل ملاحظه ای ندارد. این در صورتی است که طول سرریز قوسی و در نتیجه قدرت آبگذری آن بیشتر می باشد. به این شکل طراحان می توانند با قوسی کردن سرریزهای مستقیم ظرفیت آبگذری آن را در پهنای ثابتی از تندآب افزایش دهند.

سرریز قوسی، آبگذری سرریز، ارتفاع سد، مدل آزمایشگاهی