زینب بادپا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا
سیده صدیقه پزین - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا
مجید فضلی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا

آبشکن سازه ای هیدرولیکی است که در کانالهای روباز و رودخانه ها برای حفاظت دیواره ها در برابر فرسایش و یا انحراف و هدایت آب در جهت های مورد نظر ساخته می شود . با توجه به اینکه توپوگرافی بستر و بخصوص حداکثر عمق آبشستگی تاثیر بسیار زیادی در طراحی آبشکن ها دارد، بررسی این موارد از اهمیت به سزایی برخوردار است. به همین منظور در این تحقیق تاثیر عددفرود و زاویه آبشکن نسبت به جریان برای دو نوع آبشکن بسته و باز توریسنگی با تخلخل 30 درصد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد با افزایش عدد فرود حداکثر عمق آبشستگی افزایش می یابد. در اعداد فرود بالاتر محدوده ی چاله آبشستگی به میزان قابل توجه ی گسترش می یابد. همچنین در هر دو نوع آبشکن باز و بسته، آبشکن قائم، ماکزیمم آبشستگی بیشتری نسبت به آبشکن جاذب و دافع ایجاد خواهد کرد.

آبشکن باز توری سنگی، آبشکن بسته، عددفرود، زاویه