محمدرضا دوستی - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشکده عمران-محیط زیست دانشگاه بیرجند
وحید گل کاری - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران-محیط زیست دانشگاه بیرجند

مدیریت زبالهها و نخالههای ساختمانی دارای 4 روش کلی است که شامل: 1)کاهش در مبدا، 2)استفاده مجدد، 3)بازیافت، 4)دفن در زیر خاک؛ اما به علت ظرفیت محدود محل دفن زباله،منابع معدنی مناسب،اثراتمنفی محیط زیستی و مسایل اقتصادی عواملی در پردازش و بازیافت مواد زائد جامد در دنیا شده است. از انجا که برای ساخت لایههای مختلف روسازی راهها نیاز به تهیه مصالح با کیفیت و مناسب می باشد،که برای این منظور معمولا از منابع طبیعی برداشت شده که علاوه بر هزینه زیاد تهیه و حمل آنها، خود عامل برهم زدن محیط زیست و شکل طبیعی زمین میشود؛ هدف از این مقاله بررسی پتانسیل استفاده از مواد زائد جامد،همچون نخالههای ساختمانی،پلاستیک،شیشه و لاستیکهای خرد شده در تهیه آسفالت و لایههای روسازی با تاکید بر عدم آلوده کردن و حفاظت از محیط زیست برای راهسازی می باشد

بازیافت،مواد زاید جامد،محیط زیست،راهسازی،نخالههای ساختمانی، شیشه، لاستیک،پلاستیک