زنجیره بحرانی : رویکردی جدید در مدیریت پروژه یا همان داروی قبلی در بسته بندی جدید

در این مقاله ما رویکرد زنجیره بحرانی 1 برای مدیریت پروژه را تحلیل می کنیم، که آیا همانطور که برخی از مولفان اظهار می کنند، روش زنجیره بحرانی یک پیشرفت عظیم ( از زمان معرفی مفهوم مسیر بحرانی) در مدیریت پروژه است؟ یا نظر برخی دیگر که می گویند؛ زنجیره بحرانی صرفا شامل همان مفاهیم شناخته شده موجود است که به روش متفاوتی نمایش داده شده است؛ صحیح است؟ این مقاله روش زنجیره بحرانی( CC) و روش مسیر بحرانی ( CP) را به منظور آشکار شدن تفاوتهای این دو رویکرد، به طور سیستماتیکی در سه سطح مفهومی مقایسه می کند. در ادامه، نتیجه می گیریم که فلسفه پشت سر این دو رویکرد به طور قابل ملاحظه ای با هم متفاوتند. این تفاوت به ذهنیت متفاوت مدیران و اعمال مدیریتی متفاوتی منجر خواهد شد. اصلی ترین تفاوت، به استفادهCC از تئوری محدودیتها 2 بر می گردد. با ، توجه به این تئوریCC روی بهبود بازدهی و کارایی سیستم متمرکز می شود و این کار را با وضع سیاستها و قوانین ویژه ای که عمدتا روی مدیریت منابع( بویژه در محیطهای چند پروژه ای که درCP راجع به آن بحث نشده است) متمرکز می شود، انجام می دهد. در پایان نتیجه می گیریم که اگر چه کاربردCC پیچیده است، بسیاری از ایده های آن می تواند به آسانی توسط مدیران پروژه ها به کار گرفته شوند.

Keywords:

زنجیره بحرانی , ( CC) تئوری محدودیتها , مدیریت بافر , روش مسیر بحرانی