داود طهماسب زاده شیخلار - عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز
معصومه ایمان نژاد - دبیر علوم اجتماعی شهر تبریز

امروزه بواسطه قرار گرفتن در عصر اطلاعات، استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای جامعه فعلی در تمامی ابعاد آن بویژه علمی و آموزشی آن یک ضرورت اجتناب ناپذیر است و ضرورت آن باتوجه به تنوع اجتماعات، انسان ها، علایق، خلاقیت ها و نیاز به روش های یادگیری متنوعمضاعف است. استفاده از فناوری جدید در تعلیم و تربیت بوجود آورنده توانایی بالقوه در آموزش های تکنولوژی محور است که در فرایند یاددهی- یادگیری تعیین کننده اند. این تکنولوژی موجب افزایش یادگیری عمیق، خلاقیت بهتر، سطح کنجکاوی بالا و همچنین افزایش توانایی دانش آموزان در فرایند حل مساله است. هدف این مقاله بررسی نقادانه پیامدهای فعلی هوشمند سازی مدارس از بعد دارا بودن فرصت ها، نقاط قوتو ضعف ها و موانع اجرایی در نظام آموزشی ایران است. بعنوان نتیجه این مقاله، مدارس هوشمند که نماد بکارگیری فناوری اطلاعات در تعلیم و تربیت هستند گام های بزرگی در یادگیری مجازی و دانش محتوایی، دانش حل مساله، دانش معرفتی و « یادگیری آنلاین برداشته اند. برنامه درسی این مدارس شامل چهار سطح دانش معروف بهاست و فرصت هایی از قبیل ایجاد محیطی سالم، دوست داشتنی، یادگیری با کیفیت بالای مبتنی بر پژوهش هوشمندانه فعلی، » دانش پژوهشی فرهنگ سنتی، روابط فردی، رشد معقول شخصیت، انتظارات بالا و مهارت آموزی حرفه ای در حال پیشرفت را ایجاد نموده است. علیرغم تنوع فواید مدارس هوشمند در تغییر نظام آموزشی، اجرای آن دارای موانعی ازقبیل فقدان نیروی انسانی کارشناس، منابع مالی و فیزیکی ناکافی بمنظور تجهیز مدارس هوشمند به سیستم های مبتنی بر کامپیوتر، شیوه نامناسب تجهیز، ابزارهای تسهیلاتی و مورد نیاز ناکافی و ... می باشد.

مدارس هوشمند، تعلیم و تربیت، فناوری اطلاعات، نقاط قوت و ضعف