اثربخشی آموزش روانی حرکتی بر بهبود مهارت های روانی حرکتی کودکان دارای اختلال یادگیری شهرستان قاین

مهارت های روانی- حرکتی نقش مهمی در یادگیری آموزشگاهی و جنبه های رشد کودکان دارد. بر همین مبنا هدف از پژوهش حاضرتعیین میزان اثربخشی آموزش روانی حرکتی بر بهبود مهارت های روانی حرکتی کودکان دارای اختلال یادگیری است. روش: جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان دختر دارای اختلال یادگیری شهر قاین تشکیل داده اند که از میان آنان 30 نفر به روش نمونهگیری تصادفی در دسترس انتخاب شده اند. روش پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. ابزار پژوهش آزمون حرکتی لینکلن اوزرتسکی بوده است. داده ها در سطح توصیفی با میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی با کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش روانی- حرکتی بر بهبود مهارتهای روانی- حرکتی موثر بوده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که انجام فعالیت های روانی- حرکتی به عنوان بخش ضروری و اصلی برنامه روزانه این کودکان می تواند نتایج پرثمرتری برای آن ها به همراه داشته باشد.

Keywords:

آموزش روانی حرکتی , مهارت های روانی حرکتی , کودکان دارای اختلال یادگیری