انور نویدیان - دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی دانشگاه تبریز

تحقیق حاضر کوششی است با هدف یافتن رابطه بین خودکارآمدی هیجانی، اجتماعی و تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کلاس ششم ابتدایی. جامعه مورد مطالعه دانشآموزان کلاس ششم ابتدایی شهرستان مریوان بوده که تعداد 95 نفر ازآنها به روش تصادفی خوشهای در چند مرحله در میان مدارس سطح شهر انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از دو ابزار استفاده شدهاست؛ نخست میانگین نمره درسی دانشآموزان در طول نیمسال اول سال جاری تحصیلی به عنوان پیشرفتتحصیلی دانشآموزان و دوم پرسشنامه خود اثرمندی کودکان و نوجوانان ) SEQ-C ) ، موریس، 1002 (. طهماسبیان ) 2831اعتبار پرسشنامه خوداثرمندی کودکان و نوجوانان را از طریق بازآزمایی آزمون کرده است. برای خرده آزمونها به ترتیب اجتماعی 0/81تحصیلی 0/87هیجانی 0/88 وکلی 0/89 را اعلام کرده نموده است تحلیل داده ها با استفاده از ضریب رگرسیون انجام گرفت و نتایج نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی یکی از پیشبینی کنندههای پیشرفت تحصیلی است، چون ضریب بدست آمده در سطح p<0/05 معنادار است اما مقدار بدست آمده برای خودکارآمدی هیجانی و اجتماعی در همان سطح معنادار نیست

خوداثرمندی 1 ، معدل تحصیلی 8 ، کلاس ششم 4