میرمحمود میرنسب - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه تبریز
منصور بیرامی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه تبریز
غفور احراری - دانشجوی دکتری علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه تبریز

هدف: درس انشاء اگر چه نادیده گرفته شده است، اما به عنوان یکی از درس های مهم در رشد تفکر انتقادی و خلاقیت فراگیران لحاظ می گردد. با این حال در طول چند دهه قبل، چندان مورد توجه قرار نگرفته است و درسی حاشیه ای قلمداد می شود که هرکسی می تواند آن را تدریس نماید. هدف این پژوهش درک بهتر مفهوم نگارش و شناسایی وضعیت کنونی انشا در مدارس از دیدگاه معلمان بود. روش: براساس این هدف، کتاب ها و مقالات نگاشته شده در زمینه نگارش و انشا بررسی و از معلمان انشا در مقطع متوسطه )اول و دوم( خواسته شد تا درک خود را از مفهوم انشا و نگارش، نوشته و روش های مورد استفاده در آموزش و ارزیابی آنرا بیان نمایند. یافته ها: در مجموع می توان گفت معلمان مفهوم انشا را به درستی تعریف نمودند، اما تصویر واضح و منسجمی از روش های آموزش و ارزیابی آن ندارند. نتیجه گیری: یکی از عوامل اثر گذار در آموزش انشاء، معلم و نحوه تدریس و ارزیابی وی می باشد. می توان با آموزش های تکمیلی برای معلمان انشاء در آینده شاهد رشد استعداد نویسندگی فراگیران باشیم.

انشاء، آموزش ، ارزیابی، معلمان، دانش آموزان