قابلیت اعتماد نتایج مهندسی ارزش در پروژه های EPC، با مدل آنالیز ریسک چرخه ارزش

یکی از دلایل گرایش به قراردادهایDB/ EPC در دنیا قابلیت این سیستم اجرا، برای Constructability ومهندسی ارزش و در نتیجه کاهش هزینه های اجرا در آن است [ 1 ]؛ ولی در کشورمان سابقه چندانی از کاربرد این مزیت در پروژه های اجرا شده به روشDB/ EPC وجود ندارد. هدف مهندسی ارزش برگشت بیشترین ارزش برای هزینه صرف شده با استفاده از ایده های خلاق است؛ در حالیکه تجربه کارگاه های برگزار شده نشان می دهد، گاه ایده های مطرح شده خود متضمن عدم قطعیت هایی می باشند که بر خلاف اهداف مهندسی ارزش، خطرپذیری پروژه را افزایش داده،هزینه های لازم برای کنترل آنها را بالا می برد. به دلیل همین عدم کارایی ابزار مهندسی ارزش درDB/ EPC کاهش هزینه و زمان پروژه و در نتیجه گسترش پروژه هایDB/ EPC در بین مجریان عمرانی کشور دچار سوال شده است. یکی از علت اصلی عدم استفاده از ابزار مهندسی ارزش در پروژه های طرح و ساخت ( یا EPC عدم شناسایی و برنامه ریزی کنترل ریسکهای ، ناشی از پیشنهادهای ارائه شده در کارگاه های مهندسی ارزش است. لذا رویکردی که توسعه مدل مهندسی ارزش را برای کاهش ریسکهای بوجود آمده در چرخه ارزش یا حتی ریسکهای موجود پروژه را ایجاد نماید، می تواند اعتماد کارفرمایان را برای بکارگیری آن در پروژه های طرح و ساخت افزایش دهد. با وجود مطالعات خوبی که در این زمینه صورت گرفته است ولی غالبا محدود به کاهش ریسک پیشنهادات پس از پایان کارگاه شده اند[ 2 و 3 ]. در این مقاله مدل مدیریت ریسک در دو فاز شناسایی و ارزیابی ریسک را به عنوان مراحلی از چرخه ریسک و برای ارزیابی حین مدل استفاده شده است. با این رویکرد کاهش هزینه و زمان حاصل از مهندسی ارزش نه تنها قابلیت اعتماد بالاتری را خواهد داشت؛ بلکه حتی فراتر از آن مدل توسعه یافته با کاهش ریسکهای موجود در طرح، قابلیت اعتماد را نیز افزایش می دهد. با مروری بر ساختار مدل ارزش، نقاطی ریسک پذیر آن را شناسائی و با نشان دادن جایگاه و نحوه بکارگیری مدیریت ریسک در این فرآیند، مدلی با قابلیت افزایش ارزش پروژه در ازای کاهش ریسکهای همراه آن معرفی می شود.

Keywords:

مهندسی ارزش , پروژه های طرح و ساخت , قراردادهای EPC سیستمهای اجرا , مدیریت ریسک , آنالیز ریسک ,