بررسی نظریه یادگیری ثرندایک و کاربرد آن در نظام آموزش و پرورش

یادگیری،کارکردی اساسی و انطباق جویانه برای انسان است. انسانها نسبت به سایر موجودات، یادگیرندگانی انعطافپذیرتر هستند که فعالانه به کسب دانش و مهارت می پردازند. بسیاری از یادگیریهای آدمیان بدون آنکه آموزش رسمی دریافت کنند، صورت میگیرنداما از زمانی که در پی کسب اطلاعات نظامدار و ساختمندی همچون خواندن، نوشتن، حساب کردن و... بر میآیند،آموزش رسمی ضرورت مییابد. در حال حاضر علم به مفاهیم جدیدی در فرآیند یادگیری اشاره دارد که مستلزم توسعه قابلیت ها و تواناییهای شناختی، حل مسئله و قدرت استدلال میباشد. بین اصول یادگیری و روشهای آموزشی رابطه نزدیکی وجود دارد. در بسیاری موارد،اصول حاصل از پژوهشهای یادگیری آزمایشگاهی سرانجام در کلاس درس مورد استفاده قرار گرفته اند. کاربرد وسیع یادگیری برنامه- ای، ماشین های آموزشی و آموزش به کمک کامپیوتر نمونههایی از چگونگی تاثیر پژوهش بر روشهای آموزشی هستند. روند جاری آموزش و پرورش به سوی نظامهای آموزش شخصی یا آموزش فردی را نیز می توان محصول پژوهشهای مربوط به فرآیند یادگیریدانست. نظریه یادگیری ثرندایک از جمله اصول پویا و کاربردی در حوزه آموختن می باشد که تاثیرهای متفاوتی را در نظام آموزش و پرورش، خصوصا در حوزه آموزشی ایجاد کرده است. این مقاله به روش کتابخانهای تدوین گردیده و در تهیه آن از منابع معتبر و بهروز علمی استفاده شده است. نگارنده در این مقاله در پی بررسی نظریه یادگیری ثرندایک و تأثیر آن بر نظام آموزش و پرورش میباشد

Keywords:

یادگیری , روشهای آموزشی , آموزش وپرورش , ثرندایک