ارایه ی مدلی نوین برای رتبه بندی شرکت های بورس اوراق بهادار تهران

سرمایه گذاری در بورس از یک جهت برای سرمایه گذاران و سرمایه پذیران سودمند است و از جهت دیگر رای کل جامعه می تواند فواید مناسب بیشماری داشته باشد. می توان پلی ساخت که در آن پس انداز کنندگانی که دارنده منابع مالی می باشند و به کسب سود تمایل دارند را به اشخاص حقوقی و واحدهای اقتصادی که برای توسعه فعالیت های خود نیاز به منابع مالی دارند متصل شوند.در دنیای مالی امروز برای سرمایه گذاری در سهام، کسب دانش مالی، کاهش هزینه، انتخاب سهام برتر و سودآورتر و استفاده بهینه از سرمایه، جزء لاینفک اقدامات و فعالیت های سرمایه گذاران است. تفاوت های موجود بین سهام رشدی و ارزشی و عوامل تأثیر گذار بر آن ها، سرمایه گذاران را برآن داشته با کسب دانش مالی نوین و توجه بیشتر به شرایط بازار و دوره های زمانی، در سهام سرمایه گذاری کنند. گذر از اقتصاد توسعه نیافته به اقتصاد توسعه یافته، به سرمایه و سرمایه گذاری نیازمند است. از این رو در این فرایند، تأمین و تجهیز منابع سرمایه ای و تخصیص مطلوب این منابع به کاراترین بخش ها، شرط لازم برای موفقیت اقتصادی است. از سوی دیگر، با یک نگرش فردی می توان گفت که در هر جامعه ی عادی، همه ی افراد به دنبال افزایش رفاه خود هستند. بنابراین، طبیعی است که سرمایه گذاران در پی فرصت های سرمایه-گذاری خود باشند تا بتوانند بیشترین بازده را از آن کسب نمایند. سرمایه گذاری در سهامی که قیمت آن بیشتر از ارزش ذاتی است، به تخصیص نامطلوب منابع و دست نیافتن به بازدهی مورد انتظار منجر می شود و حتی ممکن است زیانی هم به سرمایه گذار تحمیل نماید. مدیران می توانند با بررسی سهام مورد نظرشان در دوره ی زمانی مربوطه و تطابق با شرایط دوره ی زمانی و همچنین، با تکیه بر متغیرهای مؤثر بر سهام رشدی و ارزشی، تحلیلی از سهام مربوطه به دست آورند(انواری رستمی و هتن لو، 1385؛ فرید و پور حمیدی، 1391). به طورکلی سرمایه گذاری در سهام را می توان به دو گروه تقسیم کرد: 1) سرمایه گذاری به روش رشدی و 2) سرمایه گذاری به روش ارزشی (حجازی و فاطمی؛1387). مدیران می توانند با بررسی سهام موردنظرشان در دوره زمانی مربوطه و تطابق با شرایط دوره زمانی و همچنین با تکیه بر متغیرهای مؤثر بر سهام رشدی و ارزشی تحلیلی از سهام مربوطه ارائه دهند