مهران مولوی - دکتری مدیریت صنعتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد
هیمن خالندی - کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، ایران

امروزه مدیران سازمانها برای اینکه بتوانند عملکرد سازمانها را ارتقا بخشند بایستی با دید سیستمی به سازمان بنگرند، و سعی کنند تا آنجایی که امکان پذیر است با بهره برداری از روشهایی مثل آنالیز ارزش، مهندسی ارزش و مدیریت ارزش از ورودیهایسیستم بدون اینکه اثر سویی بر روی خروجی سیستم داشته باشد بکاهند. امروزه اغلب سازمانها با استقرار سیستم های بهبود و توسعه کیفیت بویژه سیستم های کیفیت فراگیر در صدد هستند تا ضمن شناسایی نقاط قوت و ضعف خود طرح های بهبود لازم را درجهت رسیدن به وضع مطلوب تعریف نموده و به مرحله اجرا درآورند. از جمله آنها می توان هب مدل تعالی سازمانیبنیاد کیفیت اروپا،مدل بالدریج و دمینگ اشاره کرد. هرکدام از این مدل ها در قالب یک سری شاخص های کلی اقدام به خودارزیابی درسازمانها نموده و تنها بخش کوچکی از شاخصهای خود را به آموزش و بهسازی منابع تخصیص می دهند. اینمساله که کارراهه شغلی کارکنان چگونه توسعه می یابند و مدیرمنابع انسانی بر اساس چه شاخص هایی باید خشنودی کارکنان را در ارتباط با فرایند توسعه ارتقای شغلی و آموزش و بهسازی آنها مورد ارزیابی قرار دهد، ناتوان است. از این رو مدلی که بتواند در بردارنده همه شاخصهای ادراکی مرتبط با این معیار ها باشد برای سازمانی که در مسیر تعالی گام بر می دارد یک نیاز ضروری محسوب می شود

مدل تعالی سازمانی، EFQM ، افزایش طول عمر ، چرخه ی کالا