بررسی ابعاد هوش هیجانی در مثنوی مولانا

مثنوی معنوی مولانا )متوفی ۵ جمادی الآخر ۲۷۶ هجری قمری( از جمله شاهکارهای ادبیات فارسی قدیم است. مولانا باروشهای گوناگون و با بهرهگیری از هوش عاطفی اشعارش را محقق میکند. عملکرد مولانا را میتوان از زاویههای گوناگون مورد تحلیل قرار داد. بهرهگیری از هوش عاطفی یکی از ویژگیهای روانشناختی و موفقیت مولانا در سرودن اشعار است. در این پژوهش تلاش گردید با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به این سئوال پاسخ داده شود که مولانا برای خلق اشعار خود و تاثیرگذاری بیشتر آن در مخاطبان، از چه ابعاد روانشناختی استفاده کرده است. از این رو برایپاسخ به این سئوال ابعاد هوش عاطفی )هیجانی( مورد تحلیل قرار گرفت. از جمله یافتههای پژوهش این است که مولانا از یک سو با خویشتنداری، مدیریت عواطف دیگران، خودکنترلی و تحمل تنشها، اعتماد به نفس و تظاهر به داشتن وجهه اجتماعی بالا، در فراهم کردن شرایط مناسب برای خلق مثنوی خود کوشیده است و از سوی دیگر با استفاده از اخلاقیات و ارزشهای دینی تلاش میکند تاثیر اشعار خود را بر خوانندگان اشعارش بیشتر کند

Keywords:

هوش هیجانی , مثنوی معنوی