حسین شیخ زاده - استادیار و عضو هیات علمی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سراوان

در دنیای امروز و دراین عصر ارتباطات هر روز شاهد پیشرفت روزافزون اکتشافات و یافته های بشری هستیم. شکی نیست که در جهان امروز هر جامعه ای نیاز به مهندس، تکنسین، معمار، پزشک و مانند آن دارد و بدون وجود اینچنین استعدادهایی یکجامعه رو به انحطاط رفته و با مشکلات عدیده ای روبرو خواهد شد. به عبارت دیگر در این عصر مدرنیته و مکانیکی، پیشرفت علوم فنی، پایه ،صنعتی و پزشکی، مقالات کثیر مربوط به آن و نیازمندیهای مورد نظر بیشتر به چشم میخورند. از اینروست که علوم انسانی وعلوم مشابه آن شاید تا حدی در حاشیه قرار گرفته اند. ولی در هر حال همه ما انسان هستیم و اینچنین علومیزاده ذهن انسانی هستند که از قدرت تعقل و احساسات برخوردار است. علوم انسانی روح و شالوده علوم دیگر بوده و قابلیت های ذاتی فراوانی دارند. خالی ماندن این عرصه عوارض نامطلوب خود را خواهد داشت. از این جهت، در سالهای اخیر نیز شاهدپیشرفتهای شگرفی در علوم فنی و پایه در کشورمان ایران بوده ایم. درسند چشم انداز نیز قدرت علمی عنوان پیشران ومزیت رقابتی برتر جمهوری اسلامی ایران درکسب مقام اول منطقه درنظرگرفته شده است. با این وجود این سرزمین ادب و فرهنگ با پیشینه تاریخی واصیل و قومیت های گوناگون خود میتواند با جهت دهی هایی مناسب تر هنوز هم حرفهای موثر تری در حوزهعلوم انسانی در عرصه های منطقه ای و نیز در جهان داشته باشد. بنابراین هم بایستی پیشینه های فرهنگی، دینی و سنتیحفظ شود و هم پا به پای نو آوری ها و پیشرفتهای مدرنیته گام برداشت. مقاله حاضر نقش علوم انسانی را به عنوان نیروی متحرکه در پیشرفت صنعت ، علوم تجربی و فنی و به تبع آن در جامعه نشان میدهد. در این راستا و بمنظور تحقق سند چشم انداز علاوه بر ذکر برخی موانع، پیشنهاداتی نیز ارائه خواهد شد.

علوم انسانی، نوآوری، تحول وارتقاء، فرهنگ بومی، چشم انداز، منافع ملی