اندیشه های ریچارد مک کی رورتی

شکل گیری آن از نگاه رورتی اشاره می کنیم . رورتی همانند بسیاری از فیلسوفان پست مدرن مفهوم حقیقت را انکارمی کند. و در این کار از تفکرات پراگماتیستی و پست مدرنیستی بهره می جوید. او نظریه مطابقتصدق را رد و از نظریه پراگماتیکی صدق از نوع جیمزی دفاع می کند. رورتی در تلاش است به عنوان یک فیلسوف تحلیلی، در بستر اندیشه ای پسامدرنی و با نگاهی پراگماتیکی که به واژگان و زبان دارد، به ساختارشکنی مسائل مختلف فلسفه مبادرت ورزد . بدین منظور، او تمام معرفت شناسی سنتی را با تمام مقولاتش )نظیر حقیقت، عینیت، عقل و غیره( زیر سوال میبرد . دیدگاه او این است که فیلسوفان سنتی )مثل افلاطون،دکارت، و کانت ) همواره با باور به واقعیت های فراانسانی و فراتاریخی )نظیر حقیقت، خیر، خدا وغیره(، به انسان ها به مثابه خادمان و کاشفان آن واقعیت بیرونی نگاه می کردند . رورتی در برابر این دیدگاه سنتی،مبحث همبستگی را مطرح میکند؛ یعنی توافق بر سر مسائل گوناگون که نتیجه نگاه پراگماتیکی ما به آن ها و همچنین متاثر از هنجارهای جامعه خاص است . وی بر این باور است که ما با خلق واژگان جدید ، همواره به جهان معنا می بخشیم و جدا از این واژگان، که ابزارهای سازگاری با زیست بوم هستند، هیچ واقعیتی وجود ندارد . در این مقاله همچنین به ارتباط زبان با فاعل شناسا و جهان می پردازیم آیا رورتی توانسته است، باورهای خود را در محدوده صرفاً زبانی تبیین کنند و آیا از آنها خارج نشده است. همچنین می توان گفترورتی به هیچ وجه دنبال راه حل و استدلال، برای انتخاب یگانه انگاری یا دوگانه انگاری یا هر نظر دیگری نیست. وی با گزینش فیزیکالیسم غیرتقلیل گرا و هرمنوتیک، درصدد پرکردن خلا به وجودآمده از کنارنهادن معرفت شناسی نیست و رابطه خود انسان و جهان را رابطه ای علی قلمداد می کند

Keywords:

حقیقت , زبان , انسان , پراگماتیسم , همبستگی , ذهن