رضا رستگارروشن - دانشجوی دکتری برنامه ریزی آموزشی،مدرس دانشگاه پیام نورتهران،تهران، ایران.
نایب علیزاده نوایی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی،مدرس دانشگاه پیام نوربهنمیر،بهنمیر، ایران
مریم قربانتبار باریکی - دانشجوی کارشناسی ارشدریاضی کاربردی،دانشگاه مازندران،بابلسر،ایران
ارسلان خان محمدی - دکتری روانشناسی عمومی،عضوهیئت علمی دانشگاه آزادآیت الله آملی،آمل،ایران

زمینه و هدف:هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی طرحواره درمانی برافزایش مهارتهای زندگی دانش آموزان دیرآموز)افراد عادی ضعیف یا مرزی( هوشبهر بین 07 تا 07 دانش آموزان ناسازگار پسر آموزش وپرورش شهر5901 است. - بهنمیر استان مازندران در سال تحصیلی 5901 روش بررسی :جامعه آماری این پژوهش راکلیه دانش آموزان ناسازگار پسر - )هوشبهر بین 07 تا 07 (شهر بهنمیر استان مازندران در سال تحصیلی 5901 5901 تشکیل می دهد.نمونه این پژوهش برابر یک بررسی آزمایشی واجرای تست هوش وکسلر کودکان وشناسایی این کودکان، انجام تحقیق با استفاده از پرسشنامه یانگ 07 نفر از این دانش آموزان که دارای طرحواره های ناسازگار بالایی بودند انتخاب وبه طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند ) 97 نفرآزمایش و 97 نفر کنترل (.سپس جلسات طرحواره درمانی به تعداد 51 جلسه به صورت گروه درمانی هفتگی 07 دقیقه بمدت سه ماه برگزار شد. بعد از اجرای جلسات داده های جمع آوری شده مورد تحلیل قرار گرفت.برای تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانساستفاده شده است.ابزار این پژوهش ،شامل تست هوش وکسلرفرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ SQ-SF وهمچنین 51 جلسه طرحواره درمانیبه صورت درمان گروهی است.بحث و نتیجه گیری:نتایج ،حاکی از وجود تفاوت معنی داری بین سازگاری وافزایش مهارت زندگی با استفاده از طرحواره درمانی دردانش آموزان ناسازگار بود یعنی طرحواره درمانی، مهارتهای زندگی دانش آموزانناسازگار پسر)هوشبهر بین 07 تا 07 ( را افزایش می دهد. یافته های این پژوهش پیشنهاد می کند که دانش آموزان با طرحواره های ناسازگار در آموزش وپرورش های دیگر شناسایی واز طریق مداخلات روانشناختی از قبیل طرحواره درمانی درمان شوند

طرحواره درمانی،طرحواره های ناسازگار،مهارتهای زندگی، دانش آموزان پسر