اثربخشی آموزش والدگری متکی بر پیشگیری از پدید آیی طرحواره های ناسازگاراولیه برافزایش تاب آوری مادران کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش والدگری متکی بر پیشگیری از پدید آیی طرحواره های ناسازگار اولیه برافزایش تاب آوری مادران کودکان بیش فعال صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروهکنترل بود . جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان بیش فعال مراجعه کننده به مراکز مشکلات ویژه یادگیری شهرستان یزد در نیمسال دوم 39 بود که تعداد 93 نفربه صورت نمونه گیری تصاادفی ساده ازطریق تکمیل پرسشنامه تا ب آوری کونور و دیویدسون ) CD-RISC ( انتخاب شدندوسپس به صورت تصادفی دردوگروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند.هردوگروه طیدومرحله )پیش آزمون وپس آزمون(موردارزیابی قرارگرفتند.آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 03 جلسه 33 دقیقه ای ،تحت آموزش والد گری متکی بر پیشگیری از پدید آیی طرحواره های ناسازگار اولیا قرارگرفتندوگروه گواه درلیست انتظارباقی ماند.داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس وبا استفاده ازنرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.نتایج به دست آمده حاکی ازآن بودکه آموزش والدگری متکی بر پیشگیری از پدید آیی طرحواره های ناسازگار اولیاه برافزایش تاب آوری مادران کودکان بیش فعال اثربخش بوده است

Keywords:

آموزش والدگری , طرحواره های ناسازگار اولیه , تاب آوری , اختلال نارسایی توجه , بیش فعالی