دفاع پیش دستانه: تحلیل و بررسی امکان آن از منظر فقه امامیه

دفاع مشروع به عنوان یک حق مسلم و پذیرفته شدهی فقهی در زمرهی علل موجههی جرم ارتکابی توسط مدافع است. اما شیوهی بکارگیری این حق به شکل پیشدستانه از مفاهیم نوظهور و مورد توسل بسیاری از متجاوزین درسطح بینالمللی میباشد. اقداماتی که از یک سو با ادعای دفاع مشروع همراه بوده و از طرفی دیگر مورد اتهام تجاوز قرار میگیرد. مواقعی که خطری قریبالوقوع از جانب بیگانهای احساس میشود و کشور در معرض خطر،در مقام پیشدستی بر آمده و یا آنکه تهاجم و حالت نزاع واقع شده و کشور مورد اشغال درصدد خروج متجاوز برمیآید. لذا این سوال اصلی مطرح میشود که اگر کشوری اسلامی در معرض خطر قریبالوقوع قرار گرفت، آیا حق پیشدستی در دفاع برای آن به موجب قواعد فقهی وجود دارد، و در صورت مثبت بودن پاسخ، چه شرایط و حدود و ثغوری بر آن مترتب است. هدف این پژوهش تحلیل فقهی امکان پیشدستی در دفاع است که با روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته و این نتیجه حاصل شد که امکان فقهی پیشدستی در دفاع در حالت خوف از خطر قریبالوقوع وجود دارد

Keywords:

دفاع مشروع , پیشدستی , پیشگیری , خطر قریبالوقوع , فقه امامیه