احسان پوری - دکتری مدیریت رسانه

از بعد فرهنگی، جهانی شدن بیشتر ناظر بر فشردگی زمان، مکان و پیدایش شرایط جدید برای جامعه جهانی و جهانی شدن فرهنگ است. این بعد از جهانی شدن بر اقتصاد و سیاست تفوق دارد و عمده توجه آن بر روی مشکلاتی متمرکز است که فرهنگ جهانی با بهرهگیری از رسانه های جمعی برای هویت ملی و محلی به وجود میآورد. به واسطه جهانی سازی نخست مراکز فعالیت شهری شکل می گیرد و اکثر شهرها در روند جهانی سازی نقش عمده ای راایفا می کنند. به بیان دیگر، جهانی سازی روند اضمحلال روابط جغرافیایی نیست؛ بلکه روندی است که شامل بازسازی و احیای سازمان جغرافیایی اقتصاد و روابط اجتماعی می گردد. جهانی سازی در مکان های خاص رخ می دهد. بر این اساس شهرهای بین المللی، مکان هایی را برای قویترین و موثرترین شرکت ها در بخش رسانه فراهم می کنند و به عنوان مراکزصنعت فرهنگی عمل می نمایند. از این رو، خوشه رسانه ای یک جامعه است که در آن کار، مسکن و اوقات فراغت همزیستی حقیقی دارند، ارزش افزوده از طریق ادغام اطلاعات با فنآوری و فرهنگ ایجاد می شود. این اتفاق حاصل تلفیق امکانات فرهنگی، خدمات اداری، خدمات برای تولید، دانشگاه ها، آزمایشگاه ها و شرکت های تجاری دارای جمعیت متمرکزو صاحبتکنولوژی است. این مقاله با توصیف ویژگی ها و ابعاد خوشه های رسانه ای به تبیین جایگاه آنها در جهت توسعه صنعت رسانه ها و اثر گذاری آن در رشد اقتصادی دانش محور اشاره دارد. همچنین با اشاره به ماهییت خوشه های رسانه ای و تفاوت های آنها با سایرخوشه های صنعتی بیان می دارد؛ خوشه های رسانه ای در قالب درگاه ارتباطی منطقه ای و بین المللی در جهت بسط توسعه فرهنگی و ارتباطات بین المللی نقش بسزایی می توانند ایفا کنند.

خوشه رسانه ای، شهررسانه ای، مدیا سیتی، اقتصاد رسانه، جهانی سازی