قدرت الله طالب نیا - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مهشید محبی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت
فریبا قهرمانی - دانشگاه علوم پزشکی شیراز

یکی از روش های مدرنی که امروزه در بسیاری از شرکت ها برای محاسبه بهای تمام شده استفاده می شود، روش بهایابی برمبنای فعالیت زمان گرا است. هدف از این پژوهش، مقایسه بهای تمام شده خدمات ارائه شده به بیماران مبتلا به دیابت بااستفاده از روش بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا و روش سنتی در مرکز دیابت نادر کاظمی شیراز بود. مطالعه حاضر از نوع مطالعات کاربردی بود که به روش مقطعی)توصیفی تحلیلی( انجام شد. - در این پژوهش از اسناد و مدارک و صورت های مالی 6 ماهه مرکز بهداشتی درمانی نادر کاظمی شیراز استفاده شد. برای تخمین زمان مورد نیاز برای انجام هر یک از فعالیت ها باحضور در مرکز دیابت، زمان انجام هر فعالیت برای هر بیمار دیانتی مراجعه کننده یه این مرکز محاسبه و ثبت شد. تفاوت میانگین بهای تمام شده دو روش با استفاده از آزمون Paired sample t- test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بهای تمام شده خدمات ارائه شده به بیماران دیابتی به روش بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا بیشتر از روش سنتی=0/ بود. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود) 000 P (. در بخش هزینه های مستقیم حقوق پزشکان متخصص و مواد مصرفی غیر پزشکی بیشترین تأثیر را در بهای تمام شده به روش بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا داشتند. در بخش هزینههای غیر مستقیم بیشترین تأثیر را استهلاک اداری پشتیبانی داشت که عمده آن مربوط به حقوق پرسنل اداری بود. کمترین تأثیر را استهلاک تجهیزات پزشکی بر روی بهای تمام شده خدمات بیماران دیابتی داشت. بنابر این مدیران باید در زمینه حقوق پزشکان متخصص و پرسنل اداری و همچنین مواد مصرفی غیر پزشکی توجه بیشتری نمایند و در جهت کنترل این هزینه ها اقدام نمایند

بهای تمام شده، روش سنتی، روش بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا، دیابت