سیمای علوم انسانی در مطالعات آمایش آموزش عالی کشور: مورد استان خراسان رضوی

هدف این مقاله بررسی مبانی نظری مطالعات آمایش آموزش عالی، هدف، ساختار،روش و مسیر مطالعه، به علاوه ارایه ی اصل یترین دستاوردهای آن در گروه علوم انسانی و در استان خراسان رضوی است. به این منظور پس از ارایه ی اطلاعاتی ازوضعیت علوم انسانی در سالهای 1389 و 1394 ، در پنج محور : اولویت بندی گروه های تحصیلی؛ تغییر در تعداد و ترکیب رشته های علوم انسانی برای سال 1394 ؛ تعدادرشته های فعال گروه علوم انسانی به تفکیک مقطع؛ توزیع رشته های علوم انسانی بر حسب محل؛ و توزیع رشته های علوم انسانی برحسب زیرنظام؛ مهمترین تصمیمات وروش های اتخاذ آن در ارتباط با گروه علوم انسانی مطرح شد . بر اساس برخی از مهمترین نتایج تحقیق روشن شد که توسعه ی رشتههای علوم انسانی از الگوی معینی تبعیت نکرده است؛ زیرنظامهای آموزش عالی، نقش های معی ن برای توسع ه ی متوازنرشتههای تحصیلی در این گروه نداشتهاند؛ علوم انسانی حکم وسیل ه ای برای ت أمین خواست مراجع بالاسری در کشاندن آموزش عالی به شهرهای دورافتاده ی فاقد امکاناتاولیه برای توسعه را بازی کرده است؛ سیاستگذاری توسعه ی رشت ههای گروه علوم انسانی مبتنی بر رویکرد ترجیح به دلیل سهولت بوده است؛ هیچ رابطه ی منطقی بین نوع و فراوانی رشتههای دایر علوم انسانی، مختصات شهری-ناحیهای وجود ندارد؛ بین توسعه ی علوم انسانی با تغییرات اجتماعی، انتظارات جدید فرهنگی، نیازهای کارفرمایان، و بهطور کلی الزامات توسعه ی ملی ربط منطقی وجو د نداشته است؛پیشرفتهای فناوری در بین گروههای آموزشی کمترین اثر را در علوم انسانی داشته است؛ یک نظام سیاستگذاری استانی در مورد هیچ یک از گروههای آموزش عالی ازجمله علوم انسانی وجود نداشته است؛ بیشترین وزن توسعه ی کمی علوم انسانی به دانشگاه پیام نور واگذار شده است که دانشگاهی با رویکرد آموزش از راه دور است

Keywords:

علوم انسانی , مقاطع تحصیلی , زیرنظامها , آمایش آموزش عالی , استان خراسان رضوی