امید رمضانیان - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی، دانشگاه زابل
نصرا... بصیرانی - عضو هیئت علمی دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل

روند بیابان زایی در کشورهای درحال توسعه و نیز کشورهایی که دارای پتانسیل بالای بیابان زایی میباشند، از شدت بالایی برخوردار است. لذا مقابله با این پدیده، به ویژه در کشورهای فوق بسیار کارساز و سودمند خواهد بود، ولی تاکنون مبارزه با بیابانزایی و تخریب سرزمین به عنوان اولویت محلی، ملی، منطقهای و جهانی نه تنها در کشورهای درحال توسعه بلکه در کشورهای توسعه یافته در نظر گرفته نشده است. اگر مفهوم تخریب سرزمین را نوعی ناپایداری و عدم تعادل در رابطه بین انسان و محیط قلمداد کنیم، باید پذیرفت که بخش اعظمی از جهان و کشور ایران با این مشکل زیستمحیطی مواجه است. به طوریکه حدود یکدهم از سطح خشکی های جهان با انواع خاکهای شور پوشیده شده است. امروزه بیابانزایی به عنوان یک معضل، گریبانگیر بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای در حال توسعه بوده و شامل فرآیندهایی است که نه تنها نتیجه عوامل طبیعی است، بلکه به عملکرد نادرست انسان نیز بر میگردد. از این رو تحقیق و پژوهش در این زمینه امری ضروری به نظر میرسد.

بیابان زایی، بیابان زدایی، عوامل محیطی، عوامل انسانی