ارزیابی کمی و کیفی فضای سبز شهری (مطالعه موردی: شهرستان بوشهر)

مقدمه: با توجه به نقش فضاهای سبز در حیات و پایداری شهر، تأثیرات فیزیکی، طبیعی و اجتماعی آن در سیستم شهری مطالعه وضعیت کمی و کیفی فضاهای سبز در برنامه ریزی و مدیریت شهری امری ضروری است. در این تحقیق وضعیت کمی و کیفی فضاهای سبز شهری در بندر بوشهر و ارزیابی تناسب آن با نیاز شهروندان مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و با استناد به داده ها و اطلاعات به دست آمده از سازمان پارک ها و فضای سبز شهر بوشهر و نیز بازدیدهای میدانی انجام شده است. ارزیابی تناسب وضعیت فضای سبز با نیاز شهروندان بر اساس مقایسه توزیع مکانی و درصد فضاهای سبز شهری با تراکم جمعیت در هر منطقه مورد تحلیل قرار گرفت. مساحت فضای سبز مورد نیاز در بندر بوشهر تا سال 1394 بر اساس نرخ رشد جمعیت محاسبه شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که در حال حاضر سرانه فضای سبز در بندر بوشهر 3 متر مربع به ازای هر نفر است. توزیع پارک های شهری با نیاز شهروندان متناسب نیست. مناطق جنوبی، سنگی غربی و شرقی با 64% نرخ تراکم شهری تنها از 17% از فضاهای سبز شهری برخوردار هستند. در حالیکه مناطق جنوبی منفصل و ناحیه 1 با کمترین میزان تراکم شهری حدود 42% از فضاهای سبز شهری را به خود اختصاص دادند. با فرض ثابت ماندن ضریب افزایش نرخ جمعیت برای دستیابی به سرانه استاندارد احداث 131 هکتار فضای سبز جدید تا سال 1395 در بندر بوشهر الزامی است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق گسترش و توسعه فضای سبز در بندر بوشهر باید با درنظر گرفتن پارامترهای تراکم جمعیت در هر منطقه، سهولت دسترسی و سازگاری با کاربردهای همجوار انجام شود. همچنین انتخاب درختان پهن برگ و مقاوم به شرایط اقلیمی گرم و خشک به منظور توسعه فضای سبز شهری در بندر بوشهر الزامی است.

Keywords:

فضای سبز , بندر بوشهر , پارک شهری , سرانه فضای سبز , برنامه ریزی شهری , پراکندگی فضائی