تحریم های اقتصادی بین المللی و دیپلماسی هسته ای ایران

مقاله حاضر به سطح تحلیل دو متغیر تحریم های اقتصادی بین اللملی و دیپلماسی ایران با توجه به روند های سیاسی و اقتصادی در حوزه های مختلف می پردازد. امروزه چالش گسترده ای پیرامون تحولات داخلی ایران مورد توجه روشنفکران و سیاستگذاران قرار گرفته است و مسئله تحریم اقتصادی و مذاکرات هسته ای را در ابعادی جدید برای ایران هموار ساخته است. برنامه هسته ای ایران با محوریت غنی سازی مستقل اورانیوم هر چند چالش های زیادی را در روابط ایران و غرب به وجود آورده اما همزمان موضوعی است که اجماع سیاسی لازم را برای ورود به و « اعتمادسازی » گفت وگوهای جدی و شکل جدید مذاکرات با غرب فراهم می کند. مهمترین هدف مذاکره طرف مقابل است. و اما سوال، روند تحریم های اقتصادی بین المللی چه تاثیری بر سطح تحولات « شفاف سازی » داخلی و خارجی برنامه ی هسته ای در ایران دارد ؟ آیا تحریم های اقتصادی فلج کننده سبب توافق ایران در توقف هسته ای شده است؟ تحریم های اقتصادی بین المللی سبب تغییر رفتار ایران در مذاکرات هسته ای شده است. بعبارت دیگر به نظر می رسد تحریم های اقتصادی بین المللی سبب تغییر رفتار ایران در مذاکرات هسته ای و پایان تنش شده است. در این راستا با استعانت از روش توصیفی - تحلیلی برای ارتباط بین دو متغیر از تئوری بازدارندگیو هسته ای استفاده شده است که در قرن 19 و 20 برخاسته از مکتب رئالیسم بوده و معتقد بود که قدرت نظامی سبب عدم تجاوز به یکدیگر می شود و از طریق بازدارندگی می توان به سطح هسته ای و نابودی تحریم ها دست یافت . سیاست تحریم برای مذاکرات بین دو رقیب ایران و آمریکا و متحدانش نوعی نقش را در روابط بین الملل وارد نموده است . وجود بدیل های تحریم نفتی برای کشاندن بر پای میز مذاکره و تغییر رفتار ایران در برنامه هسته ای از اهداف سیاست خارجی آمریکاست. همچنین نقش بازیگران منطقه ای (عربستان) ترورسیم های افراطی سوریه و بحران پیش آمده ، اختلافات منطقه ای ایران و عرب، ظهور الداعش در عراق، نا آرامی ها و بحران در شرق اوکراین و نقش فلج کننده در توافق ایران در توقف هسته ای موثر است.

Keywords:

تحریم های اقتصادی بین المللی , دیپلماسی هسته ای , مذاکرات , ایران