رحمت الله قلی پور - دانشیاردانشکده مدیریت دانشگاه تهران
سیروس زکی پورکرگانی - کارشناس ارشد دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

کارآفرینی استراژیک به عنوان فصل مشترک تحقیقات مدیریت استراتژیک (جستجوی مزیت) و کارآفرینی (جستجوی فرصت) زمینه تحقیقی جدیدی است که هوز اتفاق نظرچندانی در مورد تعریف، ابعاد و عناصر تشکیل دهنده آن وجود ندارد و معدود مدل های مطرح شده دچار محدودیت هایی است. این مقاله با درک ضرورت ارائه شناخت بیشتر کارآفرینی استراتژیک ضمن مرور مطالعات قبلی با تأکید بر شواهد تجربی با محوریت آماده سازی مطالعات و خلاصه ی آن ها در چارچوبی ابتکاری بر مبنای متدولوژی پیکره بندی مدلی مفهومی با هفت پیکره منابع، قابلیت ها، هماهنگ سازی منابع، شبکه ها، فرآیند اکتشاف، فرآیند بهره برداری، مزیت رقابتی و رشد و سایر منافع در قالب ورودی، فرآیند، خروجی، پیامد و اثر مطرح شده است و نتیجه می گیرد که شرکت های در حال ثروت آفرینی پایدار نمی توانند صرفاً برمبنای فعالیت های مرتبط با کارآفرینی یا استراتژی عمل کنند؛ علت این ادعا را می بایست در اعمال فعالیت های محدود به یک حوزه، باعث می شود شرک بتواند فقط از ارزش ها ومزایای مرتبط با حوزه بهره برداری کند؛ بنابراین این نوع عملکردها تنها به ثروت آفرینی کوتاه مدت منجر می شود، درنیتجه موفقیت مدیران وابسته به انجام فعالیت ها و ایجاد تعادل میان حوزه های هفت گانه ی مطرح شده است. شناخت این مفهوم م یتواند سرآغازی برای انجام مطالعات آینده نظیر شناسایی اجزا و عناصر آن، گامی مهم در این حوزه است.

کارآفرینی،مدیریت استراتژیک، مدل های راهبردی، الگوهای استراتژیک، ساختار کارآفرینی استراتژیک