ژابیز گلزار مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس

نیاز به یادگیری بطور طبیعی در نهاد بشر وجود دارد . انسان همواره این نیاز را در خود حس میکند . این یادگیری ممکن است بدون مشکل حاصل شود، اما گاهی نیز با اختلالاتی مواجه شده و روند یادگیری را کند می سازد . اختلال یادگیری یک فرایند روانشناختی است که در آن کارکرد تحصیلی با هوش و سن تقویمی هر فرد هماهنگی نداشته و بطور معنیداری پایینتر از حد انتظار باشد. بنابراین، دانش آموزی با اختلال یادگیری به دانش آموزی اطلاق میشود که با وجود برخورداری از هوش طبیعی و نداشتن نقایص حسی، و عدم آسیب های مغزی و نبود مشکلات عاطفی- اجتماعی، قادر به بهره گیری کامل از امکانات آموزش و پرورش متداول نبوده و در یک یا چند ماده درسی ضعف محسوسی داشته باشد. از آنجا که تعداد این گروه قابل توجه می باشند ، می بایست راهبرد های آموزشی را در تمام مقاطع تحصیلی به آنها ارائه نمود و از بروز مشکلات تحصیلی بیشتر پیشگیری نمود. هدف این تحقیق بررسی میزان توجه به دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری در کشورهای دیگر و در مقاطع مختلف تحصیلی و همچنین راهکار آموزشی اعمال شده، توسط این کشورها برای کمک به این گروه آسیب پذیر میباشد . داده های مورد نیاز این تحقیق به شیوه کتابخانه ای گردآوری شده و روش پژوهش حاکم بر تحقیق ، ماهیتی توصیفی تحلیلی دارد . نتیجه پژوهش نشان میدهد همچنان در اکثر کشورها ، راهکار اصلی برای کمک به این دانش آموزان ، همانا تخصیص کلاس ها یا مدارس خاص یا بطور کلی آموزشهای خاص میباشد . اما علارقم نیاز مفرط این دانش آموزان به چنین حمایت هایی ، متاسفانه فقط در مقطع ابتدایی شاهد آن هستیم و در مقاطع تحصیلی قبل یا بعد از ابتدایی، عملا این گروه ، از حمایت ها آموزشی و غیر آموزشی بی بهره اند .

اختلال یادگیری ، اختلال روانشناختی ، ضعف تحصیلی ، راهبرد آموزشی