شیوه های مناسب برق رسانی به روستاها

جمعیت روستایی ایران بر اساس آمار حاصله از آخرین سرشماری کشور در حدود نصف جمعیت کشور و به عبارتی در حدود 5 میلیون خانوار است. مسئله برق رسانی به روستاها از اهمیت و ظرافت خاص برخوردار است و چنانچه توجه خاص به آن مبذول نگردد عوارض نامطلوب و غیره قابل جبرانی در پی خواهد داشت، زیرا تاخیر و تعلل در این مهم سیل مهاجرت روستائیان به شهرها را تشدید و عدم توجه آنان با ابعاد و اثرات کامل بر ق دار کردن روستاها نه تنها کمک موثری باسکان روستایی در روستا نخواهد نمود بلکه تنها قشر واقعا مولد جامعه را بتدریج بطرف جامعه مصرفی وحشتناکی سوق خواهد داد. توضیح و توجیه کامل این ادعا را این مختصر نمی گنجد و در حوصله این مقاله نیست ولی چنانچه در احوال بسیاری از روستانشینان فعلی برق دار مطالعه عمیق بنمائیم آثار این عوارض نامطلوب را به وضوح در می یابیم. بطور خلاصه هدف از برق رسانی به روستاها می بایست. بالا بردن امکان افزایش تولید، بهبود وضع اقتصادی، معیشتی، بهداشتی و فرهنگی روستایی باشند نه تنها فقط ایجاد امکان زندگی شبه شهری در روستا و ضایع کردن نهادهای سنتی و بومی پسندیده روستائیان، مطالعه سنجیده و هماهنگ برای انتخاب مناسبترین روش جهت رسیدن به این مقصود مستقیما به عهده دولت از طریق وزات خانه ها و ارگان های ذی ربط نظیر وزارت نیرو، وزارت جهاد سازندگی، وزارت کشور، سازمان تعاونی روستایی، وزارت کشاورزی، وزارت بازرگانی و غیره می باشد.