کاربرد پیل سوختی در افزایش مداومت پروازی یک پهپاد دستی پرتاب

امکان استفاده از تکنولوژی پیل سوختی یک هواپیما که بدون سرنشین موضوع اصلی این پژوهش می باشد. مسائل بالقوه استفاده از انواع مختلف پیل های سوختی، باعث تغییر در تکنولوژی مورد استفاده در پهپادها شده است. در این راستا لازم است که در کشور ما همپا و همگام با این فرایند جهانی اقدامات و تحقیقاتی مبنی بر استفاده از پیل های سوختی به عنوان یک نوع منبع انرژی جدید و یک اقدام نوآوران صورت پذیرد. در این مقاله ابتدا به اهمیت استفاده از پیل های سوختی در صنعت است هوافضا پرداخت می شود. پس انواع مختلف پیل های سوختی، مزایا و معایب، ساختار و نمونه هواپیمای موجود در دنیا که از این تکنولوژی استفاده نموده اند، پرداخت و نمونه مناسب و قابل کاربرد در یک پهپاد با موتور الکتریکی انتخاب می گردد. جهت بررسی هدف اصلی این مقاله، پهپاد دستی پرتاب معرفی و با انتخاب دو راهکار بهینه سازی ایرودینامیک و استفاده از پیل سوختی، جهت افزایش مداومت پروازی، به بررسی تأثیر هر کدام از عوامل پرداخت می شود جهت بررسی شکل ایرودینامیک پرنده محاسبات صورت گرفته جهت برآورد میزان نیروی پسای پرنده ارائه شده و مقدار مطلوب برای میزان ضریب پیا مشخص گردید. به منظور بررسی تأثیر عامل دوم، مسیر پروازی پرنده ترسیم و در ابتدای پهپاد دستی پرتاب با استفاده از باطری لیتیوم پلیمری مورد ازمایش عملی قرار گرفت و داده های مورد ناز استخراج گردید. وارسته نمودارهای مربوط توان خروجی از باتری و میزان مداومت پروازی پهپاد مشخص و با استفاده از توان در دسترس پیل سوختی مداومت پروازی پهپاد با جایگزینی پیل سوختی به جای باتری لیتیوم مشخص گردید.

Keywords:

پهپاد دستی پرتاب , باطری لیتیوم پلیمر , پیل سوختی , مداومت پروازی , توان خروجی از باطری