امین کلانی - دانشگاه صنعتی مالک اشتر ،مجتمع دانشگاهی مکانیک و هوافضا
شهرام یوسفی - دانشگاه صنعتی مالک اشتر ،مجتمع دانشگاهی مکانیک و هوافضا
بهروز شهریاری - دانشگاه صنعتی مالک اشتر ،مجتمع دانشگاهی مکانیک و هوافضا

یک هواپیما در طول عمر خود تحت بارهای شدید مکانیکی و حرارتی قرار می گیرد. از جمله این بارها می توان به نشست و برخاست، انجام مانور (خستگی)، انتقال و جابجایی بر روی زمین (ground load)، برخورد پرندگان اثرات محیطی مانند خوردگی اشاره کرد. این بار ها می توانند باعث خرابی یا تصنیف سازه هواپیما شوند.بر این اساس در سال های اخیر ترمیم و تقویت قسمت های معیوب یا تضعیف شده سازه به منظور احیاء کارایی سازه و در نتیجه اطمینان از قابلیت ادامه پرواز هواپیما به مسئله مهمی تبدیل شده است. استفاده از وصله کامپوزیتی ، با بحرانی کمانش نمونه ترمیم شده را افزایش می دهد. این افزایش مربوط به موداول است ولی در مدل 2و3 بار کمانش نمونه ترمیم شده کاهش می یابد. استفاده از وصله یک طرفه به دلیل عدم تقارن نمونه باعث ایجاد خمش اضافه در نمونه ترمیم شده می شود. بر اثر این خمش اضافه، نمونه ترمیم شده زودتر کمانش خواهد کرد. ضخامت کم وصله در نمونه ترمیم نیز در وقوع زودتر کمانش مؤثر می باشد. اضافه کردن وصله خمش اضافه به دنبال خواهد داشت که باید اثر آن را با افزایش وصله تا ضخامت خاصی جبران کرد. بار کمانش نمونه ترمیم شده در مود اول بیشتر از نمونه معیوب است ولی در مود 2و3 به دلایل ذکرشده این مطلب صادق نیست. در این تحقیق و بررسی اثرات اضافه کردن وصله، پارامترهای هندسی، جنس وصله و طول ترک پرداخته می شود.

پانل آلومینیومی،وصله کامپوزیتی،بار بحرانی کمانش، شکل مودها،پارامترهای هندسی