محمدرضا تابش - دانشجویدکترای دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شریف

یکی از موضوعات اساسی در زمینه مهندسی عمران مقاوم سازی لرزه ای سازه های موجود به منظور تحمل بارهای لرزهی ای محتمل در آینده می باشد. بدین منظور پس از بررسی آسیب پذیری سازه ها با توجه به سطوح عملکردی مورد انتظار طرح مقاوم سازی مناسبی ارائه میگردد. در ارائه طرح مقاوم سازی پارامترهای مهمی نظیر قابیلت اجرا، حداقل تخریب های مورد نیاز حداقل تغییر در معماری موجودو غیره باید مورد نظر باشد. در استفاده از روشهای سنتی برای مقاوم سازی سازه های موجود دو مشکل اساسی بوجود می آید. اول آنکه به منظور مقاوم سازی باید تخریب های قابل ملاحظه ای صورت گرفته و معماری موجود تغییر می باید. دوم آنکه افزودن اجزای جدید به منظور افزایش مقاومت ، شکل پذیری و یا سختی معمولا منجر به وارد شدن نیروهای جدید اضافی به سازه می گردد. در اغلب موارد اجزای موجود نیاز به تقویت های قابل ملاحظه ای داشته و در برخی از موارد نیز تقویت بی ضروری می شود. با توجه به این مشکلات در برخی موارد استفاده از سیستم های مدرن اتلاف انرژی اقتصادی تر بوده و در مدت زمان کمتری اجرا می گردد.

مقاوم سازی ، سیستم های نوین ، میراگر