طراحی منظومه ماهواره ای بهینه با استفاده از الگوریتم ژنتیک

الگوریتم ژنتیک روش بهینه سازی الهام گرفته از طبیعت است که می توان از آن به عنوان یک روش عددی برای حل مسائل گوناگون بهینه سازی استفاده کرد. در این مقاله ما از الگوریتم ژنتیک برای طراحی منظومه ماهواره ای برای پوشش منطقه ای استفاده کرده ایم. هدف ما ،یافتن آنومالی میانگین ،ارتفاع مداری و طول جغرافیایی مدار تک تک ماهواره ها برای بیشترین زمان دسترسی به استگاه زمینی مورد نظر است. تعداد ماهواره ها بین شش تا هشت در نظر گرفته شده است. ماهواره ها در مدار های دایروی در ارتفاع بین 250 کیلومتر تا 700 کیلو متر قرار گرفته اند. نتایج شبیه سازی با استفاده از رابط نرم افزاری بین دو نرم افزار متلب و STK انجام شده است.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , زمان دسترسی , منظومه